“Ik ben sinds de kleuterklas eigenlijk nooit gestopt met tekenen. Ik tekende wat ik om mij heen zag op bierkaartjes, in de discotheek waar mijn ouders mij mee naartoe namen om zich uit te leven op Abba en The Beegees, eind jaren zeventig; ik was immers te verlegen om te dansen. Ik had een hekel aan voetbal, dus terwijl de jongens uit mijn klas zich druk maakten over goals en penalty ‘s, mocht ik de armen en benen van de meisjesvol tekenen.
Naast een vlucht uit de realiteit, was het niet alleen een passie, maar nog steeds een verrukkelijke bezigheid; een bezigheid die de voorbije tien jaren in GC Ten Noey en mét hun steun ruimschoots aan bod is gekomen.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten